Post by Yume on Aug 3, 2007 10:53:52 GMT 1
Dit is een verhaal wat ik een keer op msn heb verteld toen we ons verveelde. Johan heeft het onderwerp verzonnen: Het 4 veertje van de 8ste rij op de linker vleugel van Danny. (Of iets in die richting.)
Waarschijnlijk snap je het alleen als je een, een aantal of iedereen die er in voorkomt kent. Commentaar mag gewoon geplaatst worden.
Dit is hoofdstuk 1.
Hoofdstuk 1
Het is avond. Net een avond na volle maan en Danny loopt door de hoofdstraat van de stad waarin hij woont.
Hij is net bij Wesley geweest, een vriend van hem die een paar straten verderop woont. Ze hadden magic gedaan, maar Wesley had Danny steeds weer ingemaakt. Van de 7 potjes die ze speelde had hij er geen 1 gewonnen.
Nou zat Danny hier helemaal niet mee, hielt hij zichzelf voor. Eigenlijk vond hij het helemaal niet leuk dat hij het weer mooi verpest had daarnet.
Op de weg naar het huis van Danny ligt een groot landhuis, midden in de stad. Er woont niemand, maar deze keer brand er licht. En zo nieuwsgierig als Danny is, gaat hij een kijkje nemen.
Hij klimt over het hoge stalen hek en loopt richting de deur. Vreemd genoeg staat deze op een kier. Voorzichtig klopt Danny op de deur en kijkt naar binnen. Hij krijgt geen antwoord en ziet niemand. Danny doet de deur wat verder open, omdat hij niet door de kier paste en loopt naar binnen.
Terwijl Danny opzoek gaat naar de kamer waar het licht vandaan komt, loopt hij zonder het te weten een paar keer het huis rond. Dat lag aan 2 factoren. Nummer 1: het huis was nou eenmaal een doolhof. En 2: Danny's richtingsgevoel was, laten we zeggen, niet helemaal geweldig na wat er bij Wesley gebeurd was. (En niet doordenken jullie mensjes! XD)
Uiteindelijk vond Danny de kamer waar het licht brande. Het was een grote slaapkamer met een hemelbed, er stond ook een bank met een salontafel en twee stoelen. De gehele kamer had een koninklijke uitstraling met vooral rood en goud tinten. Toch was er iets waardoor Danny zich niet op zijn gemak voelde.
Op het hemelbed lag een gedaante. Danny liep er heen en zag dat het een jongen was. Hij schrok zich rot, want de jongen was nogal verwond en zat onder het bloed. Het leek erop dat hij door zijn schouder was geschoten en je kon zien dat hij gewurgt was, ook zaten overal schrammen en blauwe plekken. Ondanks zijn verwondingen leefde de jongen nog en Danny vroeg naar zijn naam.
De jongen deed met moeite zijn ogen open en mompelde wat. Danny kon het niet goed horen, maar hij dacht te verstaan dat de jongen Johan heette. Veel tijd om daar verbaasd over te zijn had hij niet, een helder wit licht verscheen en een engel stapte eruit.
"Wees niet bang, want ik ben de engel Sanne en ik ga je naar de hemel brengen..." zei de engel. Danny stond met open mond te kijken. Pas toen zag de engel Sanne Danny pas en ze schrok zich rot. Ze viel naar achter op een kandelaar met een scherpe punt die door haar lichaam heen boorde. "Wat heb je gedaan?" zei ze tegen Danny. Maar Danny kon er niks op zeggen, hij had immers ook niks gedaan.
Sanne vertelde hem dat hij haar taak als engel over moest nemen. Danny was nog steeds in shock en knikte moeizaam, zonder te beseffen wat hij nu gedaan had. De engel stond langzaam op, de kandelaar had een flinke wond achtergelaten. Toen veranderde de vleugels van Sanne in allemaal losse veertjes die zich weer hergroepeerde op Danny's rug.
Tot zelfs Sanne's verbazing kwam er tussen de veren van de linkervleugel een zwarte vloeistof die de hele vleugel zwart kleurde. Dit moest zijn omdat hij in feite een engel verwond had, bedacht ze. En Danny was nog steeds in shock, niet alleen had hij nu een half dode Johan gezien en de engel die hem kam halen, maar nu had hij ook zelf vleugels waarvan er 1 zwart was zelfs!
De gedachte: "Ik heb toch geen redbull op?" Kwam als eerste in zijn hoofd toen hij weer een beetje gekalmeerd was. Hij had zijn rust nog maar net weer hervonden en Sanne werd ongeduldig. "Je mag me nu wel eens beter maken kerel!" Schreeuwde ze bijna.
En Danny deed wat er van hem gevraagt werd. Geen idee hoe hij het voor elkaar kreeg, maar Sanne was weer genezen.
"En nu moet je Johan naar de hemel brengen!" comandeerde de ex-engel Sanne. Maar dit deed Danny niet. Als hij een stervende engel kon helen, dan kon hij ook Johan redden. Sanne wilde hem tegenhouden, maar z'n vleugels zaten in de weg. En nog voor ze iets kon doen was ook Johan genezen van zijn verwondingen.
"Klootzak!" Riep Sanne uit. "Wat doe je nu weer!!!" Stampend liep Sanne naar Danny en gaf hem een heel harde bitchclap, waardoor er een rode hand op Danny's wang verscheen. Het bleek dat het helen van mensen die eigenlijk al 'dood' zijn verboden is. Toen Danny voorstelde om Johan dan weer te vermoorden werd Sanne nog bozer.
"Ik ga hem niet vermoorden en jij ook niet! Dat kost je je vleugels en ik wil ze terug!" En nog een bitchclap volgde, waardoor Danny een rode hand had op zowel zijn linker, als rechter wang.
Ondertussen was Johan zich bewust van de situatie geworden en volge het gesprek tussen Sanne en Danny, die plotseling een hard gelach hoorde van Johans kant af.
Danny en Sanne keken nogal vreemd naar hem en Danny wilde hem op laten houden. Maar voordat hij dat kon doen hield Sanne hem tegen. Ze zei dat ze hem nu eerst uit ging leggen wat je wel en niet kon doen als engel. En na een hele preek wist Danny bijna alles en was Johan opgehouden met lachen.
Waarschijnlijk snap je het alleen als je een, een aantal of iedereen die er in voorkomt kent. Commentaar mag gewoon geplaatst worden.
Dit is hoofdstuk 1.
Hoofdstuk 1
Het is avond. Net een avond na volle maan en Danny loopt door de hoofdstraat van de stad waarin hij woont.
Hij is net bij Wesley geweest, een vriend van hem die een paar straten verderop woont. Ze hadden magic gedaan, maar Wesley had Danny steeds weer ingemaakt. Van de 7 potjes die ze speelde had hij er geen 1 gewonnen.
Nou zat Danny hier helemaal niet mee, hielt hij zichzelf voor. Eigenlijk vond hij het helemaal niet leuk dat hij het weer mooi verpest had daarnet.
Op de weg naar het huis van Danny ligt een groot landhuis, midden in de stad. Er woont niemand, maar deze keer brand er licht. En zo nieuwsgierig als Danny is, gaat hij een kijkje nemen.
Hij klimt over het hoge stalen hek en loopt richting de deur. Vreemd genoeg staat deze op een kier. Voorzichtig klopt Danny op de deur en kijkt naar binnen. Hij krijgt geen antwoord en ziet niemand. Danny doet de deur wat verder open, omdat hij niet door de kier paste en loopt naar binnen.
Terwijl Danny opzoek gaat naar de kamer waar het licht vandaan komt, loopt hij zonder het te weten een paar keer het huis rond. Dat lag aan 2 factoren. Nummer 1: het huis was nou eenmaal een doolhof. En 2: Danny's richtingsgevoel was, laten we zeggen, niet helemaal geweldig na wat er bij Wesley gebeurd was. (En niet doordenken jullie mensjes! XD)
Uiteindelijk vond Danny de kamer waar het licht brande. Het was een grote slaapkamer met een hemelbed, er stond ook een bank met een salontafel en twee stoelen. De gehele kamer had een koninklijke uitstraling met vooral rood en goud tinten. Toch was er iets waardoor Danny zich niet op zijn gemak voelde.
Op het hemelbed lag een gedaante. Danny liep er heen en zag dat het een jongen was. Hij schrok zich rot, want de jongen was nogal verwond en zat onder het bloed. Het leek erop dat hij door zijn schouder was geschoten en je kon zien dat hij gewurgt was, ook zaten overal schrammen en blauwe plekken. Ondanks zijn verwondingen leefde de jongen nog en Danny vroeg naar zijn naam.
De jongen deed met moeite zijn ogen open en mompelde wat. Danny kon het niet goed horen, maar hij dacht te verstaan dat de jongen Johan heette. Veel tijd om daar verbaasd over te zijn had hij niet, een helder wit licht verscheen en een engel stapte eruit.
"Wees niet bang, want ik ben de engel Sanne en ik ga je naar de hemel brengen..." zei de engel. Danny stond met open mond te kijken. Pas toen zag de engel Sanne Danny pas en ze schrok zich rot. Ze viel naar achter op een kandelaar met een scherpe punt die door haar lichaam heen boorde. "Wat heb je gedaan?" zei ze tegen Danny. Maar Danny kon er niks op zeggen, hij had immers ook niks gedaan.
Sanne vertelde hem dat hij haar taak als engel over moest nemen. Danny was nog steeds in shock en knikte moeizaam, zonder te beseffen wat hij nu gedaan had. De engel stond langzaam op, de kandelaar had een flinke wond achtergelaten. Toen veranderde de vleugels van Sanne in allemaal losse veertjes die zich weer hergroepeerde op Danny's rug.
Tot zelfs Sanne's verbazing kwam er tussen de veren van de linkervleugel een zwarte vloeistof die de hele vleugel zwart kleurde. Dit moest zijn omdat hij in feite een engel verwond had, bedacht ze. En Danny was nog steeds in shock, niet alleen had hij nu een half dode Johan gezien en de engel die hem kam halen, maar nu had hij ook zelf vleugels waarvan er 1 zwart was zelfs!
De gedachte: "Ik heb toch geen redbull op?" Kwam als eerste in zijn hoofd toen hij weer een beetje gekalmeerd was. Hij had zijn rust nog maar net weer hervonden en Sanne werd ongeduldig. "Je mag me nu wel eens beter maken kerel!" Schreeuwde ze bijna.
En Danny deed wat er van hem gevraagt werd. Geen idee hoe hij het voor elkaar kreeg, maar Sanne was weer genezen.
"En nu moet je Johan naar de hemel brengen!" comandeerde de ex-engel Sanne. Maar dit deed Danny niet. Als hij een stervende engel kon helen, dan kon hij ook Johan redden. Sanne wilde hem tegenhouden, maar z'n vleugels zaten in de weg. En nog voor ze iets kon doen was ook Johan genezen van zijn verwondingen.
"Klootzak!" Riep Sanne uit. "Wat doe je nu weer!!!" Stampend liep Sanne naar Danny en gaf hem een heel harde bitchclap, waardoor er een rode hand op Danny's wang verscheen. Het bleek dat het helen van mensen die eigenlijk al 'dood' zijn verboden is. Toen Danny voorstelde om Johan dan weer te vermoorden werd Sanne nog bozer.
"Ik ga hem niet vermoorden en jij ook niet! Dat kost je je vleugels en ik wil ze terug!" En nog een bitchclap volgde, waardoor Danny een rode hand had op zowel zijn linker, als rechter wang.
Ondertussen was Johan zich bewust van de situatie geworden en volge het gesprek tussen Sanne en Danny, die plotseling een hard gelach hoorde van Johans kant af.
Danny en Sanne keken nogal vreemd naar hem en Danny wilde hem op laten houden. Maar voordat hij dat kon doen hield Sanne hem tegen. Ze zei dat ze hem nu eerst uit ging leggen wat je wel en niet kon doen als engel. En na een hele preek wist Danny bijna alles en was Johan opgehouden met lachen.
mooi verhaal
